रात्र वैऱ्याचीच आहे..(अजुनही :) )…..

इथे एक मुख्य पात्र (ज्याचा उल्लेख ’मुपा’ असा करणार आहे मी पोस्टेत… ) आणि तीन साईड पात्र आहेत…. सगळीच मंडळी एकसे एक ’पात्र’ असल्यामुळे ’पात्रं’ हे नाव हा नाटकाचा अंक बिंक असला कुठलाही विचार मनात न ठेवता पात्रतेनुसार ते पात्र या नावास पात्र आहेत….. मुपा म्हणगे गौराई हे आमचे साडेतीन वर्षाचे ’पात्र’ असुन बाकि पात्र इथे नाममात्र आहेत J

उल्लेखानुसार :

मोठी चादर- मुपाचे आई-बाबा (कोणिही एक , प्रसंगानुसार)

छोटी चादर- ईशान

——————————————–

—गुडनाईट मम्मा…

—गुडनाईट बाबा…

—गुडनाईट ईशान…

(’गुडनाईट गं बये!!! किती वेळा गुडनाईट म्हणशील , झोप ना आता…’ गेल्या निदान अर्ध्या तासाची मुपाची चुळबूळ सहन करणाऱ्या ईतर तीन पात्रांपैकी कोणितरी एक वैतागून म्हणेल!!!)

—गुडनाईट गौई sss ….

(आता सदर मुपा स्वत;लाच रोज गुडनाईट म्हणतं हे माहित असले तरी उर्वरीत तीन पात्रांपैकी कोणितरी एकजण अजाणतेपणे खुदकन हसेल…… संसर्गजन्य रोग हा, त्वरीत लागण होऊन उरलेले दोन पात्रही दबक्या आवाजात हसतात….. त्या पिकलेल्या खसखशीचा वास मुपाच्या जाणत्या नाकाला लगेच लागतो…. आणि मग सुरू होते तीन नॉट सो फ्रेश [जवळपास अर्धझोपे {अर्धमेले तसे अर्धझोपे} ] मेंबर्स Vs एक ताजातवाना मेंबर अशी बॅटिंग!!! )

— हा कोणाचा हात आहे ????

(चढ्या आवाजात एक निरर्थक प्रश्न!! मुपाचा अंधारातला तीर….. )

—माझा !!! (तिघांपैकी एक!!)

— माझा म्हणजे कोणाचा ???

(एरवी अगदी चाहुलीवरून माणूस  नक्की ओळखणारं मुपा आता वेड पांघरून बसलेय…. परिस्थितीची गरज ओळखणे म्हणतात याला!! J )

–’बाब’ चा!!!!

(इथे ’बाब’ म्हणजे मुपाचा बाबा {मुपीचा ’बाबा’ नाही… सुज्ञ ओळखतीलच तसे 😉 } असे असते…. कारण शाळेतल्या मित्रमंडळींमधे कोणा एका डॅडी नावाच्या प्राण्याचा डॅड झालेला मुपाला नुकतेच समजलेले असते त्यामुळे त्याच जातीच्या आपल्या घरातल्या प्राण्याचे नुकतेच ’बाबा’ वरून ’बाब’ असे बारसे झालेले असते!! हे कमी की काय म्हणून कहर म्हणजे ’ईंकी पिंकी पॉंकी – फादर हॅज अ डॉंकी ’ ह्या गाण्याचा अपभ्रंश होऊन ते , ’ ’ईंकी पिंकी पॉंकी – फादर ईज अ डॉंकी’ असे नुकतेच आमच्या कानावर पडलेले असते. बाबाची ढोर मेहेनत अक्षरश: सार्थ ठरवण्याकडे मुपाचा कल असावा…. मुलांचे कल शाळेत दिसतात हेच खरे!! 😉 )

— अरे पण ’बाब’ म्हणजे कोण??

What is your name, BABY???

(अच्छा म्हणजे प्रस्तूत ’हात कोणाचा’ ह्या प्रश्नाचे उत्तर ’या व्यक्तीचे मुपाशी नाते काय’ असे द्यायचे नसुन ’सदर व्यक्तीने आपले नाव सांगावे’ असे आहे होय!! हे बहुतेक आपल्या बापाला समजले नसावे असे मुपाला वाटल्यामुळे प्रश्नात स्पष्टीकरणरूपी भर हा ईंग्लिश उपप्रश्न असावा…. बरं या उपप्रश्नाच्या शेपटाला ’BABY’ नावाचा झुपकाही होता… )

— यांच्या या नर्सरीतल्या बाया ते उगाच पन्नासवेळा लाडं लाडं बेबी बेबी करतात कशाला??? मला ना अजिबात आवडत नाही हा प्रकार!!!! ( ’बाब’ आता नावं न सांगता भलतचं बोलत होता पण सुर चढा लागल्यामुळे मी ’कुल ईट baby’  हा माझ्या मनात आलेला डायलॉग मनातल्या मनातच बोलते …. उरलेल्या दोन चादरी [ म्हणजे दोन पात्रं] चादरीत तोंड खुपसून सौम्य आवाजात जरा खि-खि करतात.. )

—तुम्हारा नाम क्या है BABY ??? (मुपा अजून प्रश्नावर ठाम J )

— अss मि ss त ssss….. झोपतेस का आता, का मारू दोन रट्टे??? (आवाजात वाढीव राग!!! )

—ऐसे क्यूँ करते हो BABY??? मै तुम्हारी बहन हूँ ना!!!

(मुपा आता फुल्ल फॉर्मात येतयं हळूहळू… हिंदी रूळतयं नुकतच जिभेवर त्यामूळे ’बेटी’ ला ’बहेन बिहेन’ घोळ मनापासून अगदी….. उरलेल्या दोन चादरींमधली खसखस वाढतेय….. “मम्मा ती बेटीला बहेन म्हणतेय…. ती काही सिस्टर आहे का बाबाची, डॉटर आहे ना!!!” लहान चादर मोठीला [चादरीतल्या चादरीत—बाहेर तोंड काढायची सोय नाही ] “गप बस!! लहान आहे ती…. चालू दे त्यांचे…. तू झोप सकाळी शाळा आहे ना!!! “ मोठी चादर लहानीला कुजबुजत… )

—अंगात येतं का गं रोज रात्री तुझ्या??? गौरे झोपतेस आता का बोलावू पालीला??? येss गं पालं sss

( बाब भडकलाय आता…. डायरेक्ट पालीची धमकी…. भात्यातले साधे बाण कामाचे नाहीत हे उमगलेय त्याला… ब्रम्हास्त्र बाहेर….)

— पाsssलं गुडनाईट!!! (मुपा ऐकायला तयार नाही….. आज पालीलाच झोपायला सांगितलेय….. उरलेल्या दोन चादरी जरा जोरात ख्या-ख्या!!! )

— और ये लगा सिक्सर.. नटराज फिर चॅंपियन!!! ( मोठी चादर अर्थात अस्मादिक न रहावून बोलून गेलेले…. )

— हो का!!! मग शिस्त लाव ना जरा कार्टीला तुझ्या….आईची जबाबदारी असते ही!! ( बाबाला थर्ड स्टेजमधली झोप आल्याचे चिन्ह …. मुपा काहितरी बडबडतेय् यावरही…)

—पर्र्फेक्ट!!!! शिस्त ’आईची जबाबदारी’ बद्दलच्या विधानाची ग्राह्यता गृहीत धरता तुमच्या बेशिस्तपणाचे खापर कुठे जाते याचा विचार करून उपरोक्त स्टेटमेंटात अमेंडमेंट करायची असेल तर तुझ्या त्या वर्तनाला मी बेजबाबदार म्हणणार नाही… गो अहेड!! ( सोडते की काय मी…… मी का ऐकून घेऊ???)

— झोपा रे सगळे….डिस्टर्ब नका करू!!! (लहान चादर… पेंगुळलेला आवाज )

— हो ना , हा बाब नुसती ’जागमोड’ करतोय माझी!!! (मुपा कधी कधी चुकून बरोबर बोलते ते असे…. तिची ’जागमोड’च होत असते कारण ती ९९.९९% जागी असते )

— मम्मा आपण पालीला दगडाने मारू ना!!! मी तर आता बिग होणारे… टॉल होणारे…. ( आयला ’बाब ’ सुटला…. आता गाडी माझ्यावर वळलीये….चौफेर हल्ला, नव्या दमाने आता!!! पहिल्यांदा पस्तावा गप्प न बसल्याचा…. छे छे!!! सबुरी सहनशक्ती कश्याशी खातात तो पदार्थ बनवायला हवाय आता!!!

— अनन्याssss….. अनिश ssss sit properly!!! (मुपा मधेच जोरदार…. स्वत:च्याच तंद्रीत…. पुन्हा एक मोठी आणि एक लहान चादर नाटकातल्या नव्या अनोळखी पात्रांच्या एंट्रीने गोंधळलेले….. या प्रकाराची मला दिवसात सवय असल्यामूळे, ही दोन पात्र आणि असे अनेक ही मुपाची शाळासोबती असून मुपा सध्या त्यांच्या टीचरच्या भुमिकेत आहे या माझ्या खुलाश्यावर दोन्ही चादरी गुडूप!!)

(ईकडे मुपा हवेत हातवारे करत गम्य-अगम्यच्या सीमारेषेवर ईंग्लिशमधल्या हिंदीमधल्या मराठीत काहितरी सुचना देतेय!!! ’कौन बनेगा करोडपतीच्या’ नव्या जाहिरातीतला पाय हवेत उंचावून, “पापा अकबर का बाप कौन था??” विचारणारा मुलगा आठवतोय आता मला… आणि मग ’कोई भी सवाल छोटा नही होता’ असे सांगणाऱ्या अमिताभला मुपा सांभाळायला द्यावी एक दिवस असा विचारही मनात येतो!!)

— आता ’दिन’ नाहिये ’रात’ आहे…. रातला अंधार असतो पण मला सगळे दिसतेय… (मुपा आवर आता!!!)

—हंम्प्टी डंम्प्टी फॅट ऑन अ फॉल …. (मुपा रंगलेय आता कवितेत… सॉरी पोएमांमधे….. कोणिही कुठल्याही दुरुस्त्या सुचवत नाहीये… हंम्प्टी डंम्प्टी फॅट तर फॅट, मरो मेला!!! अचानक माझ्या गळ्यात दोन नाजुक हात… मुपाचे मातृप्रेम जागृत!!! )

— आजा मेरी बेटी!! (पुन्हा हिंदीत चमत्कार…. माँला बेटी केलेले होते!!!! ’हं’ यावर माझी मजल नाही… कुठे तोंड उघडून अवलक्षण करू पुन्हा!!)

—हॉलमधलं भुत झोपलं आता!!! (अचानक भलतचं चॅनल आता हे….. बरं रिमोट मुपाकडे….  )

—अरे पिल्लू आपल्याकडे भुतं नाहिये बेटा… आपल्याकडे देवबाप्पा आहे किनई!! (बोलल्याशिवाय अगदीच रहावलं नाही मला!!!)

—अगं मम्मा!!! ते देवाचेच भुतं आहे!!! ( देवा रे वाचव रे मला….. हॉलमधलं भुतं झोपवलसं मग बेडरूममधलही झोपवं रे… रेहेम खुदा रेहेम!!)

——————————————-

(शांतता….. झोपली की काय???)

— माँ पाणी दे…. (आता ईतकी वटवट केल्यावर घसा कोरडा न पडता तर नवल!!!)

(मुपा आणि मी जागे…. उरलेल्या दोन्ही चादरी एव्हाना स्वप्नांच्या राज्यात!!! मुपाचा एकपात्री प्रयोग सुरूच!!)

पाणी—- शू— बडबड— प्रश्न— पोएमा—हातवारे— ईत्यादी ते इत्यादी….. (म्हणजे कॅपिटल ईत्यादी ते स्मॉल इत्यादी…)…….

————————————————–

(शांतता… पुन्हा एकवार …… मी गोंधळात मुपा झोपलं बहूतेक!!!)

वळून पाहिल्याशिवाय रहावत नाहिये…. मुपा गाढं झोपलयं!!!! प्रचंड प्रचंड गोड दिसतयं!!!! देवाच्या भुतासारखं!!!! लंबे लंबे बाल फेसवर आलेत…. मुपाला आवडत नाहीत ते तसे आलेले….. मी हलक्या हाताने ते मागे सारतेय….. उघड्या चिमुकल्या हातावर हळूवार गाल टेकवतेय….. पिल्लू जागरण होते रे!! तूझाही आराम होत नाही, बाकिच्यांचीही ’झोपमोड’ वगैरे काहीबाही मनात येतेही…… पुन्हा जाणवते ती शांतता…. देवाचे ते भुतं, शाळेतले ते सवंगडी सगळेच गायब एकदम होतात मग!!! नको वाटतेय ही शांतता….. पिल्लू तू अशीच रहाशील ना… अशीच रहा गं!! मोठेपणी ना ’रात’ झाली की नाही दिसत सगळं…. देवाचे भुतं पण सोडून जाते मग…. चिवचिवणारी चिमणी आहे तोवर घरटे जागे आहे माझे….. रात म्हणं दिन म्हणं, बाब म्हण, बहेन म्हण काहिही म्हणं…. आणि हो बच्चू कुठलीही पाल बाबा कधीही येऊ नाही देणार तुझ्याजवळ!! घाबरू नकोस कधिही!!! मी आहे ना तुझी ’बेटी’ तूला जपायला…. डोळे पाणावतात बघ तुझ्यापायी नेहेमी…

मग मुपाच्या कपाळावर ओठ टेकवत मी हलकेच म्हणते….

—–गुडनाईट बच्चा!!!

—-गुडनाईट तन्वी!!!

( याआधिची वैऱ्याची रात्र इथे आहे….)